RICHMODIS VON ADUCHT
Musik: Bläck Fööss, H. Knipp
Text: Bläck Fööss, H. Knipp
Verlag: De Bläck Fööss Musikverlag GmbH
Jahr:


1. Et steit e Huus am Nümaat en d'r Olivenjaß
do luuren us dem Finster zwei Pädsköpp, wieß un blaß.
En längs verjangne Zigge, do wonnten en dem Huus
die schöne Frau Richmodis met dem Mengis vun Aducht.
Dat wor die Zick en Kölle, su schlemm, wie kein vürher,
dä schwatze Dud wor en d‘r Stadt, et jov kein Jäjenwehr,
Et Laache dät verstumme, dat trof de Minsche hatt,
se däten nur noch bedde, vun Dudesangs jepack.

Refrain:
Peß en Kölle, Kölle en Nut
d'r Här en d'r Stadt wor dä schwatze Dud.
Peß en Kölle, Kölle en Nut
d'r Här en d'r Stadt wor dä schwatze Dud.

2. Richmodis wor en junge Frau, doch nit stark jenoch,
sie es an d'r Peß jestorve, schon koot noh einer Woch.
Om Kirchhoff bei Aposteln, do wood se opjebahrt,
dät schlofe wie nen Engel en ihrer Dudelad.
Dat Huus, dat loch jespenstig still, en stäneklorer Naach,
doch plötzlich woren Stimme do, d'r Mengis wor hellwach.
Ne Knäch rannt met ner Kääz durch't Huus un bröllten wie e Dier:
Herr Mengis kutt, ür Frau die lääv, se steit vür unsrer Dür.

Refrain:
Peß en Kölle, Kölle en Nut...

3. Dä Mengis sat: „Eh dat ming ärme Frau do ungen steit,
eher jedesein vun unsrer Päd erop zom Jivvel jeit.“
Als hä dat sat, do hoote schon sing Pääder op d'r Trepp,
do woß d'r Mengis, dat sing junge Frau noch lääve dät.
Die Sehnsucht noh dem Mengis jrad en d'r jrößte Nut
wor stärker als die Düvelspeß, noch stärker als d'r Dud.
Un weil et wie e Wunder wor, han se us Dankbarkeit
die zwei steine Pädsköpp anjebrat, am Huus, dat hück noch steit.

Refrain:
Peß en Kölle, Kölle en Nut...
© BLÄCK FÖÖSS