Musik: H. Knipp, Bläck Fööss
Text: H. Knipp
Verlag: De Bläck Fööss Musikverlag GmbH
Jahr: 1979
1. De Feschers läävten em hellije Kölle,
et wor en Familich vun ech kölscher Art.
Mer schreff de Zick su koot vör Elfhundert
et Lääve trof se hatt.
2. D'r Vatter, dat wor d'r Feschers Bätes
Hatt drei stolze Scheffe, wor Handelshär.
Hä fuhr vun Kölle bes England un Holland,
sing Fuhre tonneschwer.
3. Singe älteste Son, dat wor d'r Köbes,
für dä hatt dä Bätes e Frachscheff jebaut.
Domet wor dä Köbes en Holland jewäse
Beim Keetje, dat wor sing Braut.
Refrain:
Hä wor jung un stolz, hatt e Hätz,
Standhaff un nit bang, hä wor 'ne kölsche Fetz
4. Hä wor jrad doheim, do braat im d'r Stadtvogt
vum Erzbischof Anno e Schrieve vörbei.
Si Frachscheff sollt d'r Köbes im jevve,
su einfach, als wör nix dobei.
5. D'r Köbes sat: Su lang wie ich levve
kritt ehr et nit, dozo hat ehr kei Räch.
Un die Kölsche, die dovun hote, die saten:
D'r Köbes, dä hät räch.
6. D'r Erzbischof Anno sprung faß us dem Wöbche,
hä bröllte: He driev d'r Düvel si Spill.
Hä dät vun d'r Kanzel janz Kölle usschänge,
dat wor dann denne Kölsche zo vill.
7. Em Nu hatt sich dat wie e Für römjesproche,
"Kölle dä Kölsche" heeß jetz die Parol.
Erus met däm Kradeföösch us Schwobe
schmießt en vum Bischofsstohl.
8. Doch als se de Dür vum Dom opjebroche,
do wor dä Anno ald längs durch de Kood.
Hä hatt sich durch e Pötzje verkroche,
die Kölsche, die kochten vör Wot.
9. Se däten ehr Wot an denne usloße,
die jrad op Besök beim Anno jewäs.
D'r Feschers Köbes, dä wollt se beruhije
un reef laut: „Höt op met dem Dreß."
Refrain:
Hä wor jung un stolz, hatt e Hätz...
10. D'r Köbes, dä die Kölsche jefoht hatt,
dä wood jetz in janz Kölle jefiert.
Doch üvver Naach, do kom d'r Anno
met Söldner anmarschiert.
11. Hä wollt zwar verjevve, doch sing Soldate
han einfach koote fuffzehn jemaat.
Se han och dä Köbes zesammejeschlage
un han in dann en Kette jelat.
12. Sing Mamm die jing beim Anno dann bedde
un sat: Leeve Föösch, verschont minge Jung,
ehr kritt unser Scheff un all unser Jrosche
doch jevvt mer minge Jung.
Refrain:
Denn hä es jung un stolz, hät e Hätz,
standhaff un nit bang, hä es ne kölsche Fetz.
13. De Anklach wood vürjelese
un dann passeete, wat keiner verstund.
Se däten däm Köbes et Augeleech nemme.
En letzte Tron em Aug' im stund.
14. Dem Papp un d'r Mamm es et Hätz faß jebroche,
ehr Siel wood ze Stein vör Troor un vör Ping.
Blotrut stund de Sonn üvver Kölle.
D'r Köbes, dä kunnt se nit sin.
Refrain:
Hä wor jung un stolz, hatt e Hätz...